ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีพื้นที่ขนาดใหญ่ ประชาชนส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมซึ่งต้องใช้น้ำเพื่อการประกอบอาชีพและดำรงชีวิต ภูมิภาคนี้มีแม่น้ำสำคัญหลายสายโดยเฉพาะแม่น้ำโขง แม่น้ำชี แม่น้ำมูล และลำน้ำเสียว แต่ปัจจุบันก็ยังคงประสบปัญหาขาดแคลนน้ำและน้ำท่วมอยู่เสมอ ส่งผลกระทบต่อพืชผลทางการเกษตรและชีวิตความเป็นอยู่ที่ต้องอพยพย้ายถิ่นฐานเข้ามาเป็นแรงงานในเมืองใหญ่ เกิดปัญหาสังคมตามมา แม้ว่าที่ผ่านมารัฐบาลจะมีการเสนอและจัดทำโครงการเกี่ยวกับการบริหารจัดการน้ำในแม่น้ำทั้งสี่สายแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่สามารถบรรเทาความเดือดร้อนได้ ดังนั้น หากมีการศึกษาหาแนวทางในการบริหารจัดการน้ำในแม่น้ำทั้งสี่สายอย่างเป็นระบบและเป็นรูปธรรม รวมทั้งนำบทเรียนการแก้ไขปัญหาในอดีตมาทบทวนก็จะทำให้มีแนวทางที่ชัดเจนและมีประสิทธิภาพ คุ้มกับงบประมาณแผ่นดิน ผู้เสนอจึงได้เสนอญัตติด่วนมาเพื่อให้สภาผู้แทนราษฎรตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญพิจารณา